گیاه پالایی یک تکنولوژی رو به گسترشی است که از 10 سال پیش جنبه های کاربردی آن در تمام دنیا آغاز گردید و شامل پالایش آلودگی های ارگانیگ و غیر ارگانیک و مواد رادیواکتیو می باشد. این تکنیک پایدار و خیلی سریع بعنوان یک راه حل جایگزین برای روش های تصیفه سنتی رواج پیدا کرده و در بیشتر سایت های آلوده گونه های علفی و مقاوم وجود دارد و پالایش توسط آنها و سایر گونه های غیر خوراکی به ویژه گونه های زینتی به دلیل عدم وارد شدن به شبکه غذایی یک روش ایمن تصفیه بیولوژیک می باشد .فرایند گیاه پالایی در کاهش ورود آلودگی به محیط های آبی ، خاکی و هوا سابقه ای بسیار طولانی در تاریخ دارد. با این وجود ،از این فرایند مدت کوناهی است که در چارچوبی علمی و کنترل شده برای تصفیه فاضلاب بویژه تصفیه تکمیلی آن ،حذف مواد مغذی ،حذف ترکیبات سمی و فلزات سنگین و بهبود شرایط کیفی منابع آبی استفاده شده است.در گیاه پالایی از گیاهانی که قدرت تحمل بالایی برای رشد در غلظت های بالایی فلزات سنگین دارند و هم قادر به جذب بالایی از فلزات سنگین هستند استفاده می شود و یک تکنولوژی دوستار محیط زیست می باشد. فناوری گیاه پالایی روشی در جا ،کم هزینه و با تخریب کم بوده که در سال های اخیر به دلیل هماهنگی و قابلیت استفاده در مقیاس وسیع کانون توجه بوده است.در این مقاله برآن هستیم مطالعه نقش گیاه پالایی در حذف فلزات سنگین از اکوسیستم های کشاورزی و محیط زیست را مورد بررسی قرار خواهیم داد.