آلودگی خاک و تجمع فلزات سنگین در خاک های آلوده به مواد نفتی بخصوص سیال های حفاری یکی از مهم ترین مسائل محیط زیستی است که برای گیاهان، حیوانات، انسان ها تهدید جدی محسوب می شود. عملیات اکتشاف و استخراج نفت و گاز آثار مختلفی بر محیط زیست بر جای می گذارند. مدیریت پسماند یکی از مشکلات اساسی در صنعت حفاری نفت و گاز است. بسیاری از پسماندهای حفاری ناشی از عملیات چاه های نفت وگاز و فعالیت های حفاری پتانسیل این را دارند که محیط زیست را تحت تاثیر قرار بدهند. در حال حاضر فرایند های پسماندی مختلف برای درمان و یا رقیق کردن ترکیبات مضر در سیال حفاری استفاده می شود که این ترکیبات شامل: هیدروکربن های نفتی، نمک و فلزات سنگین هستند. مدیریت پسماندهای صنعتی یکی از شیوه های بسیار مناسب برای ایجاد تعامل و پیوند بین صنعت و محیط زیست و کاهش اثرات سوء فعالیتهای صنعتی در محیط زیست می باشدکه چنین مدیریتی با استفاده از سلسله مراتب مدیریت پسماندها که دارای سه گام یعنی به حداقل رساندن پسماندها، استفاده مجدد مواد یا بازیافت، درمان پسماندها و دفع پسماندها قابل اجراء می باشد. مرحله اول به حداقل رساندن پسماندها از طریق تغییر فرایندها با استفاده از روش های چاه های باریک ، کنترل جامدات و مرحله دوم استفاده مجدد مواد یا بازیافت، و مرحله سوم درمان و دفع پسماندها از طریق روشهایی که شامل: دفن در محل، دفن در زمین های کشاورزی، دفع حرارتی، سوزاندن، تزریق عمیق چاه، پرورش کرم ها امکان پذیر است. از آن جایی که فعالیت های حفاری چاه های نفت و گاز حجم زیادی کنده و گل حفاری تولید می کند پس برای برای کنترل موثر و مدیریت پسماندهای سیالات نفت و گاز باید توصیه هایی اعمال شود که شامل: گل حفاری و کنده ها در ارتباط با محیط زیست ، ایجاد سرطان در موجودات زنده و همچنین سمیت برای گیاهان و دیگر اکوسیستم ها می کند که باید تنطیم شود یا ممنوع گردد. و همچنین مسئولان شرکت های نفت و حفاری باید مواد افزودنی را انتخاب کنند که سمیت آن در پسماند های حفاری کمتر باشد