امروزه با پیشرفت تکنولوژی و تولید لوازم الکترونیکی در حجم وسیع و عمر کوتاه لوازم و همچنین تنوع طلبی مردم در استفاده از آن سبب شده است تا پدیده ای به نام زباله های الکترونیکی شکل گیرد.
این پسماندها به دلیل مخاطراتی که برای انسان، محیط زیست او می توانند ایجاد کنند به عنوان مواد زاید خطرناک شناخته شده اند. در جوامعی که این زائدات به طور مناسب مدیریت و دفع نشود، ممکن است موجب ایجاد خطر برای انسان و محیط زیست گردد. این زائدات محتوی مقادیر قابل توجهی مواد قابل استفاده مجدد مثل فلزات هستند که می توانند به شکل مواد خام ثانویه بازیافت شوند. همچنین محتوی مواد زائد خطرناک مثل فلزات، PBC، ترکیبات آلی حاوی برم و ... هستند.
این مطالعه یک مطالعه توصیفی می باشد که در ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و منابع علمی زائدات الکترونیکی و آلاینده های احتمالی که می تواند در اثر مدیریت نامناسب زائدات الکترونیکی به محیط زیست وارد شود، مشخص شد و سپس مقایسه ای میان مدیریت پسماند الکترونیکی در ایران با مدیریت پسماندهای الکترونیکی در کشورهای پیشرفته و آسیایی گردید.
با توجه به اینکه در ایران در حال حاضر در این رابطه اطلاعات و مطالعه منتشر شده ای به طور کامل و جامع در دسترس نیست. لذا هدف از این مطالعه بررسی مدیریت پسماندهای الکترونیکی در کشورهای پیشرفته و ارائه الگویی جهت مدیریت پسماندهای الکترونیکی و ارائه راهکارهای مدیریتی مبتنی بر اصول بهداشتی و زیست محیطی جهت دفع آنها در کشورمان ایران می باشد.