عملیات مهندسی حفاری و بهره برداری از ذخایر زیرزمینی هیدروکربنی همواره چالش های خواسته و نا خواسته ای را در پی داشته است . شناخت کم نسبت به لایه های زمین شناسی میادین زیر زمینی ، دانش ناچیز پیرامون شرایط دمایی، فشاری و ژرفای مخازن هیدروکربنی ، ندانستن پارامترهای مخزنی چون تخلخل ، تراوایی و اشباع آب همزاد ، خطاهای انسانی و کوتاهی در رعایت اصول بهداشت حرفه ای و ایمنی صنعتی (HSE) همه و همه در روی دادن پدیده های ناگوار در صنایع نفت و گاز نقش بسزایی دارند .یکی از بزرگترین چالش های صنعت حفاری و بهره برداری از منابع نفتی و گازی به عنوان جزئی از صنعت نفت پدیده ناخواسته فوران چاه می باشد . جلوگیری از فوران یاکنترل و مهار آن همواره از بزرگترین نگرانی های این صنعت بوده و هست . فوران سبب بروز آسیب های فراوان اقتصادی ، صنعتی و زیست محیطی می گردد .در این مقاله فوران چاهای نفتی کویت به عنوان بزرگترین فاجعه زیست محیطی تاریخ صنعت نفت از بعد فنی بررسی و آلودگی های زیست محیطی ناشی از آن در جهات گوناگون به ویژه در خلیج فارس و استان های جنوبی ، جنوب غربی و غرب ایران ارزیابی شده است .