معنی برخی از لغات و اصطلاحات در هر زبانی، علی رغم سال ها به کار برده شدن، هنوز دقیقاً مشخص نبوده و در علوم مختلف، معانی متفاوتی از آن ها منظور می گردد. « هنر» یکی از این واژه ها در زبان فارسی است که از آغاز ادب فارسی، برای آن نمونه های متعددی می توان یافت که معنی های گوناگونی از آن منظور می شده است. با این توضیح، هدف این مطالعه بررسی کاربرد ها و کارکرد های واژه ی هنر در ادب فارسی، تعیین شد تا بدون توجه به نوع ادبی یا گرایشات اعتقادی و مذهی یک شاعر، این مهم در آن آثار بررسی گردد. برای این منظور، ابتدا با استفاده از نرم های دُرج و صَریر، نمونه هایی از ادبیات فارســـی که در آن ها واژه ی هنر به کار گرفته شده؛ استخراج و سپس بررسی معانی و مفاهیم آن ها با توجه به محور هم نشینی و جانشینی کلمات شروع گردید. به دلیل ترکیبی بودن روش تحقیقِ این مطالعه، بعد از بررسی نمونه های کمّی، نوبت به تحلیل و توجیه این کارکردها رسیده و سوالات بیشتری حین مطالعه مطرح و پاسخ داده شد؛ از جمله این که، واژه هنر در طول ادب هزار ساله ی ایران چه معانی و مفاهیمی داشته است؟ آیا این معانی و مفاهیم با آن چه که اکنون عامه ی مردم از آن می فهمند، یکسان است؟ ساخت دستوری این واژه در طول این دوره، چه تغییرانی داشته و با چه کلماتی ترکیب شده است؟ و ... نهایتاً این مطالعه نشان داد که واژه هنر حداقل در محدوده ی ادبیات، در معانی فضل، توانایی، مهارت و کمال و زیرکی و خاصیت و ... به کار رفته و با شکل ادبی و حتی عامیانه ی آن هم کاملا متفاوت می باشد.