توزیع وایبل یکی از معروف‌ترین مدل‌های طول عمر است که به دلیل انعطاف‌پذیری آن کاربردهای فراوانی در تحلیل داده‌های قابلیت اعتماد دارد. در ادبیات تحقیق، برآورد پارامترهای توزیع وایبل بر اساس روش‌های ماکزیمم درستنمایی و روش‌های بیزی و با استفاده از داده های دقیق نمونه مورد بررسی قرار گرفته است. اما در مطالعات مربوط به قابلیت اعتماد و آزمایش‌های طول عمر ممکن است با نمونه‌هایی مواجه شویم که در آنها طول عمر واحدهای آزمایشی به طور نادقیق گزارش شده‌اند. در این موارد روش‌های ارائه شده در آمار کلاسیک برای برآورد پارامترهای توزیع های طول عمر مناسب نیستند. در این مقاله به مطالعه برآورد پارامترهای توزیع‌ وایبل بر اساس داده‌های نادقیق پرداخته می شود. برای این منظور ابتدا برآورد ماکزیمم درستنمایی پارامترهای توزیع وایبل را به دست آورده و به محاسبه ماتریس اطلاع فیشر بر اساس داده‌های نادقیق مشاهده شده می‌پردازیم. سپس با استفاده از یک تحلیل عددی عملکرد برآوردهای به دست آمده مورد بررسی قرار می‌گیرند.