هدف از این پژوهش بررسی رابطه هوش معنوی با شادکامی و کیفیت زندگی کاری معلمان مقطع کاردانی به کارشناسی ناپیوسته دانشگاه فرهنگیان تربت حیدریه در سال تحصیلی95-94 بود. روش تحقیق ، توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری شامل 75 نفر از معلمان شاغل به تحصیل در دوره کاردانی به کارشناسی ناپیوسته دانشگاه فرهنگیان بود که به روش سرشماری تمامی آنان به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شدند و سپس سه پرسشنامه هوش معنوی کینگ ، شادکامی آکسفورد (1989) وکیفیت زندگی کاری والتون (1973) در اختیار آنان قرار داده شد. پس از ارجاع پرسشنامه ها تعداد 7 پرسشنامه ناقص بودکه از فرآیند پژوهش کنارگذاشته شدو تمامی محاسبات برمبنای 68 پرسشنامه تکمیل شده انجام پذیرفت. روایی پرسشنامه ها به تأیید چندتن از اساتید خبره رسید و پایایی هریک از پرسشنامه ها به روش آلفای کرونباخ به ترتیب 843/0 ، 839/0 و 906/0 بدست آمد. داده‌ها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی از جمله آزمون همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل ، آزمون تحلیل واریانس یکراهه و رگرسیون تحلیل شد. یافته های پژوهش حاکی است بین هوش معنوی و شادکامی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد اما بین هوش معنوی و کیفیت زندگی کاری رابطه معناداری بدست نیامد. سایر یافته ها حاکی است بین میزان هوش معنوی و شادکامی معلمان با توجه به جنسیت آنان تفاوت معناداری وجود ندارد درحالی که میزان کیفیت زندگی کاری معلمان مرد و زن تفاوت معناداری را نشان داد . نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد هوش معنوی حدود 22 درصد از شادکامی معلمان را پیش بینی و تبیین می نماید.