در این پژوهش سعی در بررسی رابطه خودکارامدی شغلی و عملکرد شغلی پزشکی درمانی بیمارستان های مشهد بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمام پرسنل پزشکی درمانی تمامی بیمارستان¬های دولتی مشهد بود که تعداد 350 نفر از آنها به روش خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار های جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه باور به مهارت ها یا خود کارامدی حرفه ای (SCI) بتز 1996و پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون بود. داده های گردآوری شده از طریق آمار توصیفی همبستگی به دست آمده است. براساس یافته های پژوهش رابطه معنی داری بین خودکارآمدی شغلی و عملکرد شغلی (0/24=r) دیده شده است و همبستگی قوی (p<0.01) بین خودکارآمدی و عملکرد شغلی نشان داده می¬شود. بر اساس یافته¬ها و ¬¬داده¬های این پژوهش به نحوی تایید کننده بسیاری از مطالعات در زمینه ارتباط خودکارامدی و عملکرد می¬باشد. بنابر این می تواند برای انجام مداخلات به منظور بهبود عملکرد شغلی کارکنان سازمان ها و یا بیمارستان ها مورد استفاده قرار گیرد.