این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی روش مداخله، موسوم به «آموزش مهارت‌های زندگی با رویکردی قرآنی » بر افزایش میزان مولفه های کیفیت زندگی (واکنش هیجانی و عملکرد اجتماعی و نشاط ، انرژی) و سلامت جسمانی و روانی بانوان اجرا شد. روش این پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. از بین 80 نفر از بانوان بسیجی غرب تهران که متقاضی شرکت درکارگاه‌های مهارت زندگی با رویکرد قرانی بودند 30 زن انتخاب و به تصادف به دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایشی در 12 جلسه 1:30 ساعته برنامه مداخله محقق ساخته موسوم به آموزش مهارت‌های زندگی با رویکرد قرآنی شرکت نمودند. برای سنجش متغیرهای وابسته از پرسشنامه کیفیت زندگی 12 سوالی استفاده شد. تحلیل کوواریانس نشان داد که در نتایج دو گروه سنجش، خرده مقیاس‌های واکنش‌های هیجانی، نشاط وانرژی حیاتی و سلامت روانی از متغیر وابسته‌ی کیفیت زندگی افزایش یافته ولی در خرده مقیاس‌های سلامت جسمانی و عملکرد اجتماعی تفاوت معنی داری بین دو گروه سنجش و گواه مشاهده نشد. نتایج در مجموع، مؤید اثربخشی روش مداخله بر متغیرهای وابسته است. نتایج بر اساس نظریه‌های زیربنایی و نیز ماهیت مؤلفه‌های تشکیل دهنده پرسشنامه‌های مورد استفاده برای سنجش متغیر‌های وابسته مورد بحث قرار گرفته است.