جوانان امیدها و سرمایه های آینده جامعه محسوب می شوند. نقش بی بدیل این قشر در روند رشد، توسعه و تعالی کشور بر هیچ کس پوشیده نیست. معاشرتهاي دختر و پسر، در دورا ن پيش از ازدواج، يكي از پديده ها ي پيچيده در جامعه كنوني است كه تحت تأثير فرهنگ و مذهب و عرف جامعه مدام در حال كنترل و محدودسازي است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی نقش پیش بینی دلبستگی دوران کودکی، دلبستگی به خدا و هیجان طلبی در نگرش نسبت به داشتن روابط با جنس مخالف در دانشجویان دختر شهر اصفهان بود. روش پژوهش حاضر، زمینه یابی و از نوع همبستگی بود و رابطه بین متغیر مستقل و متغيرهاي وابسته را مورد بررسی قرار داد. طرح پژوهش نيز از نوع طرح هاي پيش بين در مطالعات همبستگي بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر شهر اصفهان در سال 1394 و در دامنه سنی 19 تا 30 سال بودند. که تعداد 150 آزمودنی و با روش نمونه گیری در دسترس از بین جامعه آماری دانشجویان دختر شهر اصفهان بر اساس ملاک های ورود و خروج به عنوان نمونه انتخاب شدند. سپس گردآوری داده‌ها از طریق روش پیمایشی و به وسیله پرسشنامه‌های سبک دلبستگی هازن و شاور (1987)، پرسشنامه هیجان طلبی زاکرمن (1969)، پرسشنامه نگرش نسبت به رابطه با جنس مخالف (1390) و پرسشنامه دلبستگی به خدا بک و مک دونالد (2004) انجام گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده از نرم افزار spss21 و روش همبستگی پیرسون و روش آماری رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد که سبک دلبستگی دوسوگرا، اجتنابی و هیجان طلبی توان پیش بینی نگرش نسبت به رابطه با جنس مخالف را دارند (0/05>P) و سه متغیر با هم 0/92 بر نگرش نسبت به داشتن رابطه با جنس مخالف تاثیر گذارند. بنابراین جوانانی که رابطه گرم و صمیمانه اي با والدین خود دارند، مفهوم خود عمیق تري داشته، در نتیجه بیشتر به خدا اعتماد دارند، از سلامت روانی بالاتري برخوردار بوده، هیجانات خود را به اندازه و متناسب بروز می دهد، روابط مناسب و با ثبات تری با دیگران برخورد می کنند، با مشکلات درگیر می شوند و براي یافتن راه حل مناسب تلاش می کنند تا خود را با شرایط تطبیق دهند و از سازگاری خوبی در جامعه برخوردار باشند.