بعد از اختراع و ورود فناوري هايي چون راديو، فيلم و تلويزيون به حوزة آموزش وپرورش، كه در دوران خود اختراعات بسيار بزرگي بوده اند، حال نوبت به فناورهای نوین در حیطه آموزش دانش آموزان است تا جولان دهند .
آموزش و نحوه انجام آن از زمان های بسیار دور همواره مورد نظر نظریه پردازان و فلاسفه بوده و هست، به خصوص در دوران حاضر که علوم هرچه بیشتر به سمت تخصص و تجربه گام بر می دارند و از این رو انتقال یافته های جدید به نسلهای جدید بسیار حایز اهمیت است. از این منظر ابزارها و وسایل کمک آموزشی نوین جایگاه ویژه ای در فرایند آموزش دارند.
تعليم و تربيت مانند بسياري از فناوري هاي نوين، در تلاش است كه از همة توان فناوري اطلاعات و ارتباطات در جهت منافع نظام هاي آموزشي بهره بگيرد. در اين راستا قريب به دو دهه ميزان بهره مندي و رشد اين فناوري در نظام هاي آموزشي از طريق شاخص هاي كمّي و سخت افزاري، مانند نسبت تعداد رايانه ها به دانش آموزان، زيرساخت ها، ميزان دسترسي به اينترنت و مانند آن ها مورد سنجش و ارزيابي قرار گرفته است.
به کارگیری فن آوری های نوین در امر آموزش جدای از اینکه هزینه ها را کاهش می دهد و نیز باعث یادگیری بهتر صرفه جویی در زمان ،تقویت ارتباط بین مراکز آموزشی واستفاده از امکانات دیداری- شنیداری می شود .
اما علیرغم تمام تلاش های ارزنده صورت گرفته در کشور عزیزمان در نهادینه کردن استفاده از روش های نوین آموزشی مبتنی بر فناوری و تکنولوژی های نوین در امر آموزش در نظام آموزش و پرورش مشاهدات میدانی و بعضی از پژوهش ها نشان از ان دارد که به دلیل عوامل گوناگونی اجرا و عملیاتی کردن این روش های مبتنی بر فناوری در مدارس با چالش هایی رو به رو گشته است .
در این مقاله سعی بر آن شده تا در حد بضاعت و توان به نکات مثبت و منفی نظری و عملی اجرای این روش ها در مدارس پرداخته تا از این راه بتوان نگاهی سازنده در راستای هرچه بهتر اجرا شدن این روش ها در مدارس پیدا نمود و در انتها پیشنهاداتی در جهت رفع موانع موجود ارایه می گردد .