تالاب¬ها اکوسیستم¬های مرکب آبی- خشکی هستند که به لحاظ محیط زیست از اهمیت بالایی برخوردارند. یکی از مهمترین عوامل تهدید کننده تالاب¬ها برداشت بی¬رویه از منابع آب زیرزمینی اطراف آنها می¬باشد. برداشت بی¬رویه از منابع آب زیرزمینی باعث افت شدید سطح آب¬های زیرزمینی و این امر به نوبه خود باعث کاهش دبی سراب و در نهایت، با ادامه این روند، خشک شدن آن می¬شود. تالاب هشیلان در 31 کیلومتری شمال غرب شهرستان کرمانشاه قرار دارد که در سال 1971 در کنوانسیون رامسر به عنوان یکی از تالاب¬های بین¬المللی کشور، از آن نامبرده شده است. در این مطالعه با ارزیابی 12 چاه پیزومتری در اطراف این تالاب و نیز دبی سالانه تالاب در دوره ده ساله اخیر، افت قابل ملاحظه¬ای مشاهده می¬شود که علت آن را می¬توان در خشکسالی سال¬های اخیر و بهره¬برداری بیش از حد مجاز از منابع آب زیرزمینی اطراف این تالاب دانست. به گونه ای که در طی سال¬های 1379 تا 1390 دبی تالاب از دبی بیشتر از 400 لیتر در ثانیه در سال 1381 به کمتر از 100 لیتر در ثانیه در سال 1390 رسیده است و این یک خطر جدی برای این اکوسیستم کم نظیر در کشورمان است. این روند افت را پیزومترهای موجود هم نشان می¬دهند، به طوری که برخی پیزومترها در زمان خشکسالی، کاملا خشک شده¬اند.