درياچه خزر بزرگترين درياچه شور جهان محسوب مي شود و به دليل شرايط خاص جغرافيايي و اكولوژيكي، شرايط زيستي مناسبي را براي انواع آبزيان فراهم كرده است . اما متاسفانه ورود فاضلابهاي شهري و صنعتي تصفيه نشده به رودخانه ها و يا تخليه مستقيم فاضلاب توسط مناطق مسكوني ساحلي و حتي در برخي موارد مواد زائد جامد شهري و شيرابه ناشي از آن و ديگر منابع به درياي خزر همواره نگراني هايي را در خصوص كيفيت ميكروبي آب دريا به منظور استفاده هاي شيلاتي ، تفريحي وغيره ، در پي داشته است. لذا استفاده از اين شناگاه طبيعي به دليل دارا بودن آلاينده هاي مختلف از جمله آلودگي ميكروبي سلامت استفاده كنندگان را به مخاطره مي اندازد . هدف از اين تحقيق بررسي ميزان آلودگي ميكروبي سواحل شنا ومقايسه آن با استاندارد جهاني است .در اين مطالعه موردي سواحل استان گيلان كه به عنوان شناگاه استفاده مي شود شناسايي و سپس آب اين نقاط از نظر آلودگي ميكروبي به وسيله شاخص ميكروبي كليفرم كل و مدفوعي در سال 1385 بررسي شد .در 3 ايستگاه لنگرود ،انزلي ، آستارا در 6 ماه متوالي بصورت متناوب هر دو هفته يكبار نمونه برداري و طيق روش استاندارد صورت گرفت و نتايج حاصل نشان مي دهد كه ميانگين كليفرم كل و فيكال در ايستگاههاي سواحل لنگرود وانزلي و آستارا بيش از حد استاندارد بهداشت جهاني است ولي ميانگين استرپتوكوك كمتر از حد استاندارد سازمان بهداشت جهانی می باشد.