تالاب هامون که زمانی بزرگترین دریاچه ی آب شیرین فلات ایران به شمار می آمد، امروزه به علت برخی عوامل زیست محیطی و کم لطفی های بشر با مشکل خشکی و از بین رفتن زیست بوم آن مواجه شده است. در این تحقیق با استفاده از روش کتابخانه ای- اسنادی به بررسی تاثیرات خشکسالی ده ساله 87-1377 بر فعالیت های شیلات سیستان اشاره می گردد. بدین ترتیب، پس از تعریف مفاهیم مرتبط با خشکسالی وتاثیرات آن بر اقتصاد و نیز اهمیت موضوع صید و پرورش ماهی در سیستان، به بررسی تالاب هامون و نقش آن بر اقتصاد منطقه پرداخته می شود و در ادامه پیشنهاداتی در این زمینه ارائه می گردد. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، پس از بروز خشکسالی در منطقه سیستان، طی دوره زمانی ده ساله 87-1377 به طور متوسط سالانه 3000 تن ماهی از این دریاچه صید گردید. از طرف دیگر، تا پیش از خشکسالی، با توجه به آمار موجود، ظرفیت تولید سالیانه ی دریاچه 14000 تن و صید متوسط از این اکوسیستم آبی، 7000 تن بیان شده است. لذا با توجه به کسری سالانه ی 4000 تنی صید ماهی از این دریاچه پس از بروز خشکسالی و میانگین قیمت 22000 ریالی ماهی در این منطقه، به طور متوسط در این دوره ی ده ساله، حدود هشتصد و هشتاد میلیارد تومان به اقتصاد منطقه ضرر وارد گردید. از طرف دیگر، نتایج این تحقیق نشان داد که با کاهش آب تالاب هامون و در پی آن کاهش صید ماهی از این منبع آبی، کشش مردم، کشاورزان، صیادان و نیز سرمایه گذاران منطقه به سمت پرورش ماهیان گرم آبی و سرد آبی در استخرهای چند منظوره ی کشاورزی افزایش چشمگیری را شاهد بوده است.