اولنگ به چمن¬زار¬های کف دره اطلاق می¬گردد که معمولا" از چشمه¬سارها تغذیه می¬شوند. در اثر تغییر کاربری و تبدیل چمن-ها به اراضی زراعی، سطح و چشم انداز آن¬ها دستخوش تخریب گردیده و باعث قطعه قطعه شدن آنها می¬شود. تغییر کاربری ها بیشتر در چمنزارهای حاشیه اراضی کشاورزی و حریم روستاها به چشم می¬خورد. ادامه روند تخریب و تبدیل چمنزارها به سایر کاربری¬ها سبب نابودی آنها شده و به دنبال آن سبب آشفتگی زیست محیطی از جمله هجوم علف¬های هرز، کاهش سطح آبهای زیر زمینی، بهم ریختگی چشم اندازها و نابسامانی معیشتی مردم می¬شود. این مطالعه در منطقه گلول - سرانی در فاصله 75 کیلومتری شمال شهرستان شیروان، شمال شرقی ایران صورت گرفت. هدف این تحقیق بررسی روند تغییرات سطوح چمن¬زار¬ها طی دوره 45 ساله است. برای این منظور پنجره¬ای از داده¬های ماهواره Landsat سنجنده ETM+ سال 1390 و عکس¬های هوایی مربوط به سال 1345 استفاده شد. بعد از پردازش تصویر به منظور آشکارسازی تغییرات، طبقه بندی به روش نظارت نشده صورت گرفت و نقشه کاربری سال¬های 1345 و 1390 تهیه گردید و نقشه های کاربری دو دهه مقایسه شدند. نتایج نشان می¬دهد که در سال 1345 مساحت اراضی زراعی 1646 هکتار بوده است در حالیکه این مقدار در سال 1390 افزایش یافته و به 1840 هکتار رسیده است بررسی ها نشان می دهد که در اثر تخریب و شخم بی رویه، سطوح چمن زارها به اراضی زراعی تبدیل شده است.