مشکل کمبود آب شیرین و بحث پایداری وعدم پایداری آن در گستره وسیعی از کشورهای جهان خصوصا ایران مطرح است.ویژگیهای اقلیمی وجغرافیایی ایران سبب شده است که بخش عمده ای ازایران در مناطق خشک و نیمه خشک قرارگیرد.دشت ارومیه دراستان آذربایجان غربی با وسعتی حدود 5251 کیلومترمربع ودارای آب وهوای نیمه خشک کوهستانی می باشد.دردهه های اخیر،افزایش روزافزون جمعیت و توسعه زياد اراضي کشاورزی، سبب افزایش برداشت بي رويه از منابع آبهای زیر زمینی و تشديد کاهش کیفیت آب درقسمت های زیادی از دشت مذكور شده است.هدف ازاین مطالعه بررسی روند تغییرات کیفیت آب دشت ارومیه می باشد.با توجه به بررسی های انجام شده بر روی پارامتر های شیمیایی آب 99 حلقه چاه عمیق ونیمه عمیق دشت ارومیه که در 3 منطقه مجزا در دشت ارومیه(منطقه شمالی،منطقه مرکزی،منطقه جنوبی)انجام گرفت و با توجه به طبقه بندی شولرو ویلکوکس،آب چاه های منطقه 1 واقع در شمال دشت ارومیه برای شرب مناسب می باشد ولی برای کشاورزی تقریبا نامناسب است.همچنین بررسی ها روی منطقه 2 واقع در مرکز دشت نشان داد که آب چاه های این منطقه از نظر شرب مناسب ولی برای کشاورزی فقط برای حالات اضطراری و کشت گیاهان مقاوم توصیه می شود.آب چاه های منطقه 3 واقع در جنوب دشت هم از نظر کشاورزی و هم از نظر شرب از وضعیت مطلوب تری برخوردار می باشند.