دریاچه ارومیه یکی از مهمترین و ارزشمند ترین زیست بوم های آبی ایران است. این دریاچه به دلیل برخوردار بودن از ارزش های بی نظیر طبیعی و اکولوژیک به عنوان پارک ملی، سایت رامسر و ذخیره گاه زیست کره یونسکو معرفی شده است. دریاچه ارومیه در میان یک حوضه آبریز بسته واقع شده است به طوری که کلیه آبهای سطحی و زیرزمینی از مناطق پیرامون به سمت دریاچه سرازیر می شوند. با توجه به برداشت گسترده از آب های زیرزمینی، سهم جریانات زیرزمینی در تغذیه دریاچه به طور قابل ملاحظه کاهش یافته است. در این مطالعه، روند تغییرات پارامتر های کیفی آب زیرزمینی( مجموع آنیون ها و کاتیون ها، TH ، SAR ، NA% ، Na+ ، Ca++ ، Mg++ ، Cl- ، HCO3- ، SO4-- ، TDS ، PH و EC ) اطراف دریاچه ی ارومیه به کمک آزمون های ناپارامتریک مان-کندال و اسپیرمن در سطوح آماری مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج نشان داد اغلب پارامتر های کیفی آب زیرزمینی دارای روند افزایشی در سطح معنی دار 5% بودند. مقایسه ی دو روش نشان داد که روش اسپیرمن نسبت به روش من کندال، مقدار روند را بیشتر محاسبه می کند. این روند با دور شدن از دریاچه کاسته می شود. چنانچه در چاه های مشاهداتی با فاصله ی زیاد از دریاچه روند افزایشی غلظت برخی پارامتر های کیفی آب زیرزمینی بسیار کم و نزدیک به صفر می باشد.