کیفیت آب، جزو اساسی ترین ورودی های توسعه پایدار می باشد. حفاظت کمی و کیفی منابع آب و توسعه آن نیازمند یک مدیریت جامع منطقه ای و بین المللی است. در مطالعه ی صورت گرفته، روند زمانی و مکانی شوری آب زیرزمینی (EC) مربوط به 30 چاه مشاهداتی در طی سالهای آبی 1390-1380 در شمال دریاچه ی ارومیه با استفاده از روشهای من – کندال و آنالیز GIS مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج مربوط به آنالیز GIS ، مقادیر مربوط به شوری آب زیرزمینی در بین سال های آبی 1390-1381 دارای روند افزایشی در جهت غرب به شرق می باشند. روند تغییرات آب زیرزمینی از سمت جنوب منطقه ی مورد مطالعه به سمت شمال آن دارای نظم مشخصی نبود، چنانکه قسمت شرقی آن از سال 1381 به بعد، دارای روند کاهشی و قسمت شرقی آن دارای روند افزایشی می باشند. همچنین نتایج بررسی روند تغییرات زمانی نشان داد که 50% چاه های مشاهداتی در سطح 10% دارای روند معنی داری بودند. این رقم با افزایش سطح معنی داری کاهش پیدا کرده و در سطح 5% به 9 درصد تقلیل یافت. نهایتا در سطح 1% هیچ یک از چاه های مشاهداتی دارای روند معنی داری نبودند.