تالابها از مهمترین زیست بوم های طبیعی و با ارزش در جهان محسوب می گردند که در بین سایر اکوسیستم های طبیعی از کارکردهای بسیار متنوعی برخوردار هستند. لذا حفاظت و بقاء این منابع زیست محیطی در جهان بویژه در مناطق خشک و نیمه خشک مانند ایران مهم و از پیچیدگی قابل ملاحظه ای برخوردار می باشدکه مدیریت آنها نیازمند استفاده از یک رویکرد فرانگر و جامع است. در دهه های اخیر طولانی شدن دوره های خشکسالی و تغییرات اقلیمی به یکی از مشکلات تالابها تبدیل شده است. علائم اولیه این مشکل در ایران در سالهای اخیر با کاهش بارندگیها و افت تراز آبی تالابها و در برخی موارد خشک شدن موقت برخی تالاب های کشور بروز کرده که ، نیازمند برنامه ریزی دقیق برای فراهم آوردن زمینه های لازم جهت سازگاری و تطابق با تغییرات اقلیمی در راستای کاهش تخریب و بهبود وضعیت بحرانی تالابها می باشد. تالابها علاوه بر اینکه از اولین اکوسیستم های آسیب پذیر نسبت به تغییرات اقلیمی هستند، خود بخشی از راه حل کاهش روند گرم شدن کره زمین و جلوگیری از تغییرات اقلیمی نیز می باشند. رویکرد نوین مدیریت زیست بومی ابزار مدیریتی مناسبی را برای تامین همگرایی فرابخشی، در نظر گرفتن بهره برداری معقول ، مشارکت و منافع جوامع محلی و حفاظت از تنوع زیستی فراهم می آورد. تعیین و تخصیص نیاز آب زیست محیطی این زیست بوم ها نیز ، موثرترین رویکرد برای جلوگیری از اثرات منفی تنظیم جریان های سطحی بر اکوسیستم ها است که دستیابی به این هدف را میسر می سازد. در این بررسی به تغییرات اقلیم و تأثیر آن بر تالابها و نیزجنبه های مدیریتی مناسب جهت حفظ و بقاء این اکوسیستم های طبیعی پرداخته شده است.