اهمیت محیط زیست و نقش حیاتی آن در توسعه و پیشبرد کشورها، الخصوص کشورهای جهان سوم امری انکار ناپذیر است؛ و عدم توجه به آن، می‌تواند متضمن مسائلی باشد که مجموعه برنامه‌های توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی کشور را با مخاطره رو به رو سازد. از این رو، درک درست از نقش عوامل بازدارنده و کاهش میزان آنها در مقابل تقویت عوامل مشوق می‌تواند به موفقیت در امر حفاظت از محیط زیست بینجامد.
اكوتوريسم گرايشي نوين در صنعت گردشگری محسوب می‌گردد، كه اهّميّت دادن به نقش آن در حفاظت از محيط زيست به منظور دستيابي به توسعه پايدار امري ضروري است. اكوتوريست‌ها، با انگيزه‌هاي خاص خود به نواحي طبيعي و بكر كره‌ي زمين مسافرت مي‌كنند و تجارب سودمندي را به دست مي‌‌آورند، و با كسب معّرفت درباره‌ي ابعاد فرهنگي- زيست محيطي طبيعتِ هر منطقه به دوستداران و حافظان طبيعت مي‌پيوندند، در این گرایش، انگيزه اصلي مسافرت به طبيعت، ديدار از جذابيت‌هاي طبيعي يك منطقه است و اکوتوریست پس از مشاهده جذابيت‌ها، بدون اينكه خلل و تخريبی در آن‌ها وارد آورد محل را ترك كرده و امكان استفاد را براي ديگر علاقه‌مندان باقي مي‌گذارد. از این رو، هدف از انجام مقاله‌ی حاضر بررسی نقش اکوتوریسم در راستای توسعه و حفاظت پایدار از محیط زیست می‌باشد؛ روش تحقیق به صورت توصیفی - تحلیلی است. نتایج مبّین این است که به منظور حداکثر رساندن تأثیرات اکوتوریسم می‌بایست به نقش آموزش فرهنگ زیست محیطی، ظرفت بُرد (تحمل) محیطی و تعریف جایگاه آن در سیاست‌های کلان کشور توجه جّدی شود.