دریاچه ها یکی از گسترده ترین منابع آبی طبیعی کشور محسوب می شوند و عرصه آن ها، محیط بسیار مناسبی را برای زیست گیاهان و جانوران مختلف و همچنین استفاده های انسانی فراهم کرده است. بروز تغییرات آب و هوایی در مناطق مختلف کشور، عدم رعایت حق آبه دریاچه ها و کاهش آورد رودها، اجرای برخی طرح های صنعتی پیرامون دریاچه ها و تالاب ها و ورود پسابها به آن ها و ساخت سد بدون توجه به پیامدهای زیست محیطی آن، از جمله مهمترین تهدیداتی هستند که رودخانه ها و دریاچه های کشور را آسیب پذیر کرده اند. با توجه به شرایط اقلیمی ایران و بروز خشکسالی ها در سال های اخیر، برنامه ریزی و مدیریت از جمله نیازهای زیست محیطی می باشد. توزيع بحران هاي زيست محيطي، تابعي از نگرش عمومي نسبت به محيط زيست، موقعيت جغرافيايي، سطح رفاه، جايگاه ارزيابي زيست محيطي در تدوين برنامه هاي توسعه محور، برخورداري از قوانين جدي و روز آمد، جديت اعمال قانون و مانند آن است. مطالعه در خصوص نحوه عملکرد برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست در برابر فعالیت های بشری، اثرات ناشی از این فعالیت ها و نیز برنامه ریزی مناسب به منظور حفاظت از محیط زیست و جلوگیری از آسیب بیشتر به آن و به طور کلی مدیریت محیط زیست اهمیت ویژه ای را به خود اختصاص می دهد. در این پژوهش سعی شده تا با تاکید بر برنامه ریزی و مدیریت، نقش و تأثیر آن در کاهش بحران های زیست محیطی بررسی گردد.تحقیق حاضر از نوع کاربردی و روش انجام آن توصیفی _ تحلیلی بود. اطلاعات مورد نیاز با بررسی مستندات، مشاهده میدانی، جمع آوری شده است. نتایج مطالعات حاکی از آن است که با توجه به این که اقدامات مشکل ساز به مراتب تبعات ناگوار زیست محیطی در پی داشته می توان با ارائه راهکارهای منطقی و منطبق با معیارهای زیست محیطی به حل بحران های ناشی از خشک شدن دریاچه ها اقدام نمود.