تالاب محيطي است كه آب عامل اصلي تشكيل دهنده محيط زيست جانوري و گياهي آن مي باشد. تالاب ها معمولا زماني شكل مي گيرند كه پهنه آب در سطح زمين يا در نزديكي سطح باشد. بنا به تعريف ماده 1-1 كنوانسيون رامسر، تالاب ها شامل: مناطقي پوشيده از مرداب، باتلاق، لجن زار يا آبگيرهاي طبيعي يا مصنوعي اعم از دائمي يا موقت كه در آن آب هاي شور يا شيرين به صورت راكد يا جاري يافت مي شود، كه از آن جمله شامل آبگيرهاي دريايي است كه عمق آنها در پايين ترين حد جزر از شش متر تجاوز نكند. همچنين كميسيون تالاب هاي كشور در سال 1363 تالاب را به صورت زير تعريف مي كند: تالاب ناحيه اي از مظاهر طبيعي خدادادي است كه روند پيدايش خاك آن به وسيله آبهاي سطحي و زير زميني به صورت اشباع درآمده و در طي يك دوره كافي و شرايط عادي و محيطي تشكيل شده و داراي توالي زيستي مي باشند اين مجموعه از گياهان و جانوران وي‍ژه است كه امكان سازگاري در چنين شرايط بوم شناختي را دارا مي باشد از قبيل مرداب، باتلاق، بركه، آب بندان و ...قرارگيري استان همدان در مسير مهاجرت پاييزه و زمستانه پرندگان مهاجر آبزي و كنار آبزي در غرب ايران، موقعيت اين استان را در منطقه از لحاظ بوم شناختي براي اين رده زيستي بسيار حائز اهميت مي سازد. اين استان با دارا بودن تالاب هاي متنوع فصلي و دائمي و ساير زيست بوم هاي آبي از قبيل رودخانه، آبگير، آب بندان و درياچه هاي پشت سد، هر ساله در فصول سرد سال، شاهد خيل عظيم گونه هاي مختلف پرندگان آبزي Water birds است كه در جمعيت هاي بزرگ به عنوان مكان استراحت موقت از اين زيستگاه ها استفاده مي كنند.