تالابها در زمره غنی ترین اکوسیستم هایی قرار دارند که در حفاظت از تنوع زیستی ورفاه جامعه بشری اهمیت فوق العاده ای دارند بطوریکه ارزش اکولوژیک تالابها 10 برابر جنگلها و 200 برابر زمینهای زراعی است، اما متاسفانه علیرغم اهمیت بالا کمتر مورد توجه قرار گرفته اند.
عدم وجود برنامه آمایش سرزمین وپیاده کردن برنامه های بخشی، سدسازی بدون توجه به اثرات مخرب آنها بر تالاب ها، معرفی گونه های غیر بومی به اکوسیستمهای تالابی، نابودی پرندگان نادر و در معرض انقراض به دلیل صدور مجوزهای قانونی شکار که در تناقض آشکار با قوانین تالابهای بین المللی است واجرای سیاستهای آبرسانی از مناطق پر آب به کم آب کشور بدون توجه به اثرات سوء زیست محیطی بر تالاب ها، اجرای طرح های کشاورزی "آب بر" بدون توجه به قانون مندي اقليم هاي خشک و بهره گيري از تالاب به عنوان مخزن آب کشاورزي در دسترس، طراحي برنامه هاي گردشگري ناپايدار در کنار و يا در دل تالاب، بدون درک اثرات سوء آن در اکوسيستم هاي حساس و شکننده تالاب، وارد کردن گونه هاي غير بومي گياهي و جانوري به تالاب ها و بر هم زدن تعادل طبيعي اين گونه محيط ها، تغییر کاربری اراضی تالابی از عواملی محسوب میشوند که به روند افزایش تخریب تالابهای کشور سرعت بخشیده است. تالابهای آلاگل، آلماگل وآجی گل در زمره تالابهایی هستند که به دلیل دور بودن از مراکز مهم جمعیتی از تخریب جدی تا کنون در امان مانده اند. در صورت ادامه روند کنونی و دخالتها وزیاده¬روی های بی رویه انسانی این سه تالاب بین المللی نیز همانند بسیاری از تالابهای کشور دچار آسیبهای جدی خواهند شد. در این مقاله با بررسی کاربری های اطراف تالابهای مذکور و تعیین حریم کیفی، پیشنهاداتی جهت حفاظت کیفی بستر و حریم تالابها ارائه گردیده است.