دریاچه ارومیه به عنوان یکی ازبزرگترین دریاچه های فوق اشباع ازنمک جهان واقع درشمال غرب ایران،امروزه درخطرخشک شدگی قرارگرفته است .این دریاچه وتالاب های اقماری آن به عنوان یکی از سایت های نمونه طرح حفاظت ازتالاب های ایران با مشارکت برنامه عمران سازمان ملل (UNDP/GEF) انتخاب شده است .بحران اخیرزیست محیطی وخشک شدن دریاچه ارومیه هم اکنون یکی ازبزرگترین مخاطرات زمین شناختی کشورمحسوب می گردد. هدف این پژوهش ، شناخت عوامل طبیعی وانسانی تاثیرگذاروعمده تهدیدات پیش روی درپایش خشکسالی حوضه آبریز دریاچه ارومیه می باشد که این مهم هم ازطریق برقراری یک نظام مدیریت اکوسیستمی برای دریاچه ارومیه وتالاب های اقماری آن مبتنی براصول مدیریت بهم پیوسته منابع آب وخاک وتوسعه پایدار ومشارکت موثرکلیه گروه های ذی ربط وازجمله جوامع محلی درامورمدیریت دریاچه امکان پذیر می باشد.دریاچه ارومیه طی دهه گذشته به علت کاهش شدید سطح آب وافزایش شوری ،با شرایط بحرانی مواجه است .بسیاری ازتالاب های اقماری اطراف دریاچه نیزدراثراجرای طرح های زیربنایی ،تغییرکاربری زمین ،آلودگی وکاهش جریان های ورودی آب آسیب دیده اند.این مشکلات ،تنوع زیستی این مجموعه تالابی راکه ازاهمیت بین المللی برخورداربوده وبرای جوامع محلی فوائد متعدددیگری رانیزفراهم می نماید،تهدید می کند.