بازار واژه اي پارسي است كه اززبان پارسي كه متعلق به ايرانيان دو هزار و پانصد سال قبل است باقي مانده و از اين زبان وارد فرهنگ زباني ساير ملت هاي دنيا شده و معادل محل تبادلات تجاري به نوعي ماركتينگ با اسلوب و ملاحظات معمارانه اي است كه در كشور ايران به دليل سابقه ي ديرينه ي تجارت شكل گرفته و به ميراثي با ارزش از تمدن ايراني-اسلامي تبديل شده است و با نقش آفريني هاي متعدد و ملحم از باورهاي ايدئولوژيكي اسلامي و معماري متعالي ايراني به صورت الگويي از طراحي فضا هاي تجاري-اسلامي با اجزا و عناصر منحصر محل تبادلات اقتصادي و اجتماعي و فرهنگي و... در شهر هاي ايراني و بسياري از كشورهاي اسلامي غرب آسيا و شمال آفريقا عرض اندام مي نمايد. كه با ملاحظات پايداري در ساختار و عملكرد به عنوان نمادي از ارزش هاي جامعه، مركزيت اقتصادي را به عهده داشته و تجلي معماري پايدار و اسلوبي متعالي و عرفاني مي باشد که علاوه بر اهداف اقتصادي، اجتماعی و محیطی در چارچوب هاي رویکردهاي توسعه پایدار، ویژگی کالبدي و معماري آن به گونه اي است که آنها را تبدیل به دنیایی از فعالیت ها، تعاملات اجتماعی و اتفاقات شهري نموده است و می توان بیان داشت که بازاردر توسعه شهرهاي اسلامی نقش تعیین کننده و اثربخشی داشته است.