امروزه رشد شهرنشینی و تغییر سبک زندگی و پیدایش الگوهای جدید زندگی موجب گرم شدن زمین و پیدایش مبحثی با اهمیت جهانی گردیده است. هدف از ایجاد ساختمان‌های سبز بهبود یافتن آب و هوا و جلوگیری از اثرات منفی ساخت و ساز بر محیط زیست و به طور کلی، ارتقاي کیفی زندگی و سلامت انسانها و تأمین نیازهاي روزمره آنان باشد. در خانه¬هاي مسکونی با وجود فضاها سعی بر تطابق عوامل اقلیمی بر فرم بناها می¬باشد، که این اتفاق با توجه به آگاهی معماران به نحوي در راستاي پیروي از الگوهاي معماري پایدار است. ایجاد ساختمان سبز به سلامت فردی که در آن و در محیط اطراف آن زندگی می کند کمک و از او پشتیبانی خواهد کرد و باعث رضایت مندی و سودمندی آنان خواهد شد.
با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، به بررسی شاخص های معماری سبز و چگونگی استفاده از آن ها و تحلیل امکانات و موانع پیش روی طراحی جهت بهره گیری بهینه در اقلیم های مختلف، پرداخته می شود.
در این پژوهش، سعی بر آن است تا بتوانیم معماری سبز را با توجه به پایداری محیط و صرفه¬جویی در مصرف انرژی بررسی نموده و معایب معماری جدید در این اقلیم را از نظر مواردی همچون بکارگیری مصالح ناهماهنگ با شرایط منطقه، طراحی نامناسب بنا، عدم صرفه¬¬جویی در مصرف انرژی و تخریب محیط به صورت اجمالی مورد ارزیابی قرار دهیم. در انتها به جمع¬بندی و ارائه راهبردها و تکنولوژی معماری سبز در ساختمان با توجه به فنآوری جدید می پردازیم.