تا قبل از پیدایش معماری مدرن، هر تمدن یا ملتی، معماری خاصی را ارائه داده است, اما تحولات و دگرگونیهایی که امروزه در معنا و مفهوم معماری رخ داده، تابعی از سیر تحولات فکری تمدن معاصر است که با علم تجربه گرا و تفکر راسیونالیست مدرن رایج، جنبهی معنوی و روحانی حیات انسان و اصولاً وجه معنوی عالم وجود را انکار میکند.انسان ها در دوره های مختلف تاریخی با ساخت فضاهایی در شهر ، به دنبال برآورده کردن نیاز فطری خودشان، که ایجاد و برقراری ارتباط فرهنگی و اجتماعی با دیگران در سطح اجتماع بوده ،هستند، که با ایجاد چنین فضاهایی که هم از نظر اجتماعی فعال بوده و هم امکان ارتباط مستقیم و رودرو را فراهم می کرد و هویت اجتماعی را انعکاس میداد ،این نیاز درونی و فطری که گرایش به محیط های اجتماعی فرهنگی و ارتباطات اجتماعی را داشت ، پاسخ دهند. تحقيق و شناخت معماري ايران خصوصاً معماري بافت شهري با بازشناسي ارزش هاي كالبدي و محيطي همراه است؛ كه متاسفانه چنان كه بايد از گذشتگان به ما منتقل نشده و سبب بيگانگي نسل طراح كنوني از دستاوردهاي استادان هنر معماري ايران بوده است. پيامد اين بيگانگي، محتواي معماري و سيماي شهري است كه اكنون در خيابان ها و فضاهاي شهري، ناظر آن هستيم. با توجه به نياز هاي انسان ها شهر ها شكل مي گيرد، وهر روز در حال گسترش است و اين گسترش روز افزون مستلزم برنامه ريزي دقيق است. اما متاسفانه عدم طراحي و طراحي هاي نادرست باعث بوجود آمدن مشكلات زيادي در شهر ها شده است. معماری پایدار شامل الگوهای از پیش تعیین شده ومشخصی نمی باشد که بتوان آن را تکرار کرد؛ بلکه معماری پویاست و باید با ویژگیهای اقلیمی ،فرهنگی وطبیعت هر منطقه هماهنگ و سازگار باشد و آنچه معماری بومی کشورمان را ماندگار و کم نظیر کرده است توجه به همین خصوصیات است.