انسان در طول تاریخ سعی در شناسایی و ارزیابی محیط خود داشته و بر اساس همین معیار تلاش نموده به نحوی با دنیای طبیعی و محیط خود ارتباط صحیح و مناسبی پیدا کند.محیط همه چیز است:طبیعت،فرهنگ و انسانها که در سامانه ای با ارتباطات متداخل قرار گرفته اند و یک رویکرد کل گرایانه،تمام اجزای متشکل فرایندها و انسان و فعالیت های انسانی و محیط اطراف یکی شده ویک کل را با اجزای داخلی مرتبط با یکدیگر بوجود می آورند.انسان بخشی از محیط اطراف بوده و به کمک ادراک و از طریق رفتار و واکنش با دنیای اطراف تبادل اطلاعات می کند.بدون شک،طبیعت مرجع اصلی تمامی دست ساخته های مفید انسان است.معماری نیز از این قاعده مستثنی نیست و به جرأت می توان گفت:هیچ اثر معماری نیست که بی ارتباط با طبیعت باشد.تلاش بر این است با روش کتابخانه ای،معماری سبز که بحث گسترده ای است،آیتم هایی از آن در جهت ارتقای کیفی زندگی با بررسی اقلیم گرم و خشک پرداخته شود.