سیستم های آبیاری قطره ای با اینکه تا به امروز به سطح بالایی از تکنولوژی رسیده اند، ولی اغلب به دلایل متعددی قادر نیستند فوائد بالقوه خود را ارائه کنند . بنابراین با ارزیابی میدانی هر چند وقت یکبار این سیستم ها ، می توان پی به نقاط ضعف و قوت آنها برده و زمینه بهره برداری بهتر از آنها با اصلاح و اتخاذ شیوه های جدید مدیریتی فراهم نمود. هدف از اين تحقيق تعیین کارایی واقعی سیستم شامل برآورد راندمان واقعی و تعیین پتانسیل عملکرد روش آبیاری در شرایط موجود و همچنين ارائه راه-كارهاي اصلاحي مي¬باشد. در این مطالعه دو سیستم آبیاری قطرهای با دو نوع مدیریت (دولتی( M1 و (خصوصی M2) مورد ارزیابی قرار گرفته است . ابتدا اطلاعات اوليه نظير توپوگرافي، کیفیت منابع تأمين آب ، مشخصات خاك و گياه و اقليم، پمپاژ، لوله¬هاي اصلي و نيمه اصلي و جانبي، مانیفلدهاو مشخصات قطره¬چكان¬ها، جمع¬آوري گرديد، سپس جهت تعيين پارامترهاي يكنواختي توزيع آب، ضريب يكنواختي توزيع آب در ربع پايين، راندمان واقعي كاربرد آب در ربع پايين، راندمان پتانسيل كاربرد آب در ربع پايين و دبي قطره¬چكان¬ها، اندازه¬گيري¬هايي انجام شد.بر اساس نتایج بدست آمده در مزارع M2, M1 ، یکنواختی ریزش آب در محدوده عالی و ضعیف قرار میگیرند،میزان راندمان پتانسیل کاربرد ربع پایین در سیستم( PELQ) ها به ترتیب محدوده عالی تا ضعیف هستن ، ، راندمان واقعی کاربرد ربع پایین سیستم ها ( (AELQ به ترتیب عالی و ضعیف هستند و ضریب یکنواختی مزارع به ترتیب در محدوده عالی و خوب قرار میگیرند .از دلایل پایین بودن بعضی عملکرد های این دو سیستم میتوان به نامناسب بودن فشارسیستم ها،اختلاف فشار در سیستم ها ،گرفتگی قطره چکان ها ،ضریب تغییرات ساخت، و مدیریت ضعیف بهره برداری اشاره نمود .