شهرهاي ما، تكنولوژي ما و معماري ما اين فريب را در ذهن ما ايجاد مي كند كه در حال كنترل طبيعت هستيم.و اين در حالي است كه خود در كنترل طبيعت و جزيي از آن هستيم.ساختمانها و خانه ها به تنهايي مصرف يك ششم منابع آبي دنيا، يك چهارم چوب برداشت شده و دو پنجم سوخت هاي فسيلي و موادتوليد شده دنيا را در اختيار دارند. به علاوه، ساختمان ها نصف گازهاي گلخانه اي جهان را توليد مي كنند. طبق آمارهاي موجود، حجم ساخت و سازها در طي - 4020سال آينده، دو برابر خواهد شد و اين صنعت به يكي از پر مصرفترين صنايع دنيا تبديل خواهد شد. آلودگي موجود، ناشي از بي كفايتي و هدردادن منابع موجود در طرح هاي غلط است. مواد آلوده كننده، دست ساز جوامع خودمان اند و باعث بيمار شدن محيط زيست اطرافمان شده اند و يك سيستم زيستي ناسالم، نهايتا منجر به محيط زيستي ناپاك براي انسانها مي شود.
يكي از طرز فكرهايي كه باعث شده تا نسبت به آلودگي، بي تفاوت باشيم، اين است كه خودمان را از طبيعت جدا فرض مي كنيم در حالي كه به واقع خودمان جزئي از طبيعت هستيم. در اين مقاله در ابتدا به ارائه ديدگاه هاي موجود در ارتباط با دستيابي به توسعه پايدار 1 - پايداري تكنولوژيكي 2 - پايداري اكو لوژيكي پرداخته مي شود و سپس در ادامه به تحليل اصول طراحي پايدار در زمينه معماري وشهرسازي پرداخته مي شود .