روزانه در محیط کاری رویدادهای متعددی رخ می دهند که باعث مرگ و آسیب های جبران ناپذیر می شوند. این حوادث اغلب یا به علت عدم شناسایی خطرات بالقوه در محیط کار بوده یا به علت عدم پایین بودن سطح آگاهی پرسنل در محیط های کاری می باشد. از این رو شناسایی و ارزیابی خطرات محیط کار به عنوان عامل کاهنده آسیب ها و مهم تر از همه نقش آموزش به عنوان محور پیشرفت و عامل پیشگیرنده در زمینه های مختلف در رابطه با کاهش حوادث دارای اهمیت دوچندان می باشد. از این رو به وسیله شناسایی و ارزیابی خطرات محیط کار به عنوان عامل کاهنده آسیب ها می توان بسیاری از حوادث را تا حد امکان کاهش داد و عدد ریسک آن ها را محاسبه و کنترل مورد نیاز را ارائه داد. روش JSA به صورت سیستماتیک جهت شناسایی خطرات و ارزیابی ریسکهای آن به منظور ارائه اقدامات کنترل مناسب است. مساله ای که در این قسمت از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است و فقدان آن به صورت پروضوح و پررنگ به چشم می آید نقش آموزش و فرهنگ ایمنی می باشد که به عنوان محور پیشرفت و تحول و عامل پیشگیرنده، نه عامل کاهنده می باشد. با وجود اهمیت این موضوع تاکنون هیچ گونه اقدامات بنیادی به صورت ریشه ای که تمامی زیرساخت ها را شامل شود متاسفانه صورت نگرفته و شاهد این هستیم که بسیاری از حوادث که روزانه اتفاق می افتند در طی یک تا چند مرحله آموزش های ساده قابل پیشگیری بوده اما متأسفانه بعد از وقوع ....
برنامه ریزی و اجرایی گسترده و مستمر برنامه های آموزش پرسنل در کاهش حوادث تاثیر مضاعف دارد. چون از یک طرف باعث ارتقاء و سطح مهارتی و اعمال روش ها و ضوابط HSE در انجام فعالیت شده و از طرف دیگر موجب تقویت و اعتماد به نفس پرسنل می گردد.