رعايت مسايل ايمني و بهداشت محيط كار در كليه كارگاه ها از الزامات قانوني ، انساني و سرمايه اي محسوب مي گردد. بيان برنامه هاي ايمني و بهداشت حرفه اي در نظر اول كارخانجات و صنايع بزرگ را به ذهن تداعي مي كند اما در واقع كارگاه هاي كوچك بخش خدمات به مراتب در معرض مخاطرات بيشتري قرار داشته و مراقبت هاي كمتري براي كارگران آنان صورت مي گيرد. بر اساس سرشماري عمومي نفوس و مسكن در سال 1390 تعداد جمعيت شاغل كشور25476000 نفر بوده كه 18% آنان در بخش كشاورزي، 91/47% در بخش خدمات و 71/31% در بخش صنعت فعاليت دارند. علاوه بر آنكه جمعيت بيشتري از كارگران در بخش خدمات به كار اشتغال دارند بهره مندي آنان از خدمات ايمني و بهداشت حرفه اي به مراتب كمتر است .در اين مطالعه به بررسي چالشهاي بخش خدمات از نظر برنامه هاي بهداشت حرفه اي و مقايسه آن با شرايط و وضعيت كارخانجات صنعتي بزرگ پرداخته شده ازجمله اين موارد وجود تشكيلات بهداشت حرفه اي در كارخانجات (كميته حفاظت فني و بهداشت كار ، خانه بهداشت كارگري ، ايستگاه بهگر ) ، وجود تشكل هاي كارگري ( شوراي اسلامي كار ) ، وجود طبقه بندي مشاغل ، شرايط ساعت كار ، مزاياي آموزشي و امكان بهره مندي كارگران از دوره هاي آموزشي ، شكل برقراري رابطه كارگر-كارفرما ، نقش دستگاه هاي نظارتي در بازديد وپيگيري موضوعات ايمني و بهداشتي در كارگاه ها ، وجود نظام ثبت وگزارش دهي در كارخانجات ، مي باشد كه در هر مورد تفاوت ها در كارگاههاي كوچك وبزرگ مورد بررسي قرار گرفته و نتيجه گرفته شده كه در كارگاه هاي كوچك با وجود اشتغال تعداد كارگراني به مراتب بيشتر از كارخانجات بزرگ اما بهره مندي اين كارگاه ها از خدمات ايمني و بهداشتي در همه حوزه هاي نظارتي ، تشكيلاتي ، آموزشي و ... بسيار كمتر از كارخانجات بوده است و در پايان پيشنهاداتي در زمينه برقراري شرايط آموزشي ، مشاوره اي ، تسهيلات محيط كار ، برقراري امكانات ارايه خدمات بهداشتي در مجتمع هاي كارگاهي وكارگاه هاي كوچك براي بهبود شرايط ايمني و بهداشت اين كارگاهها ارايه گرديده است.