میراگرهاي تسلیم شونده گروهی از میراگرهاي غیرفعالند که عملکرد مناسبی در بارگذاري لرزه‎ای از خود نشان میدهند. هندسه میراگرهاي تسلیم شونده مرکزي باید به گونه اي باشد که هم تحمل تغییرشکلهاي پلاستیک قابل ملاحظه اي با حداقل کمانش را داشته باشد و هم تسلیم یکنواختی در میراگر به وجود آید. در این حالت منحنی هیسترزیسی پایدار و پهن به وجود خواهد آمد که نتیجه آن اتلاف انرژي بیشتر توسط میراگر و خسارات ناچیز به اعضاي اصلی سازه خواهد بود. در حقیقت میتوان با طراحی مناسب، بیشتر تغییر شکل پلاستیک را در میراگر تسلیمی متمرکز کرده و اعضاي اصلی سازه در محدوده الاستیک باقی بمانند. توجه به این نکته نیز لازم است که سختی بیش از حد میراگر باعث به وجود آمدن نیروي بیشتري در مهاربندها شده که میتواند باعث تسلیم و یا کمانش آن شود. لذا در این مقاله، رفتار میراگر بیضوی(EADAS) با سختی افزوده در قاب فولادی دو طبقه بررسی میشود. به این منظور مدلی عددی به روش اجزا محدود با برنامه ABAQUS ارائه میشود و نتایج با پژوهشهای دیگر محققین صحت سنجی میشود. سپس پارامترهای مؤثر بر رفتار میراگر بیضوی با سختی افزوده بررسی میشود.