یکی از مسائل طراحی تأسیسات آبیاری، کنترل رسوب در محل ورود آب به شبکه های آبیاری است. برای کنترل ورود رسوب به کانال آبرسان از حوضچه های رسوبگیر استفاده می شود. هدف اصلی پژوهش حاضر برآورد راندمان حوضچه رسوبگیر می باشد. شرایط کیفی آب مورد نیاز برای مصارف مختلف شامل (شرب، کشاورزی و صنعت) ایجاب می کند که مواد رسوبی و جامد موجود در آب در محل ورود به آبگیرها و کانالهای آبرسان کنترل شده و به حد مجاز کاهش یابد. کاهش ظرفیت کانالها، فرسایش و خرابی دیواره کانال ها، قطع جریان آب برای لایروبی کانال ها، افزایش هزینه نگهداری سازه ها، ایجاد شرایط مناسب برای رشد علف های هرز و نیز غرقاب شدن اراضی اطراف کانال ها برخی از مشکلات ناشی از رسوبگذاری در شبکه های آبیاری است. حوضچه-های رسوبگیر، کانال نسبتاً عریضی هستند که در ابتدا و یا در طول مسیر کانال های آبرسان ساخته می شوند. برای رسیدن به اهداف مورد نظر، مدلی از این حوضچه به ابعاد 4 متر طول، عرض و ارتفاع 1.70 متر در کنار رودخانه ای به نام درکا واقع در استان مازندران ساخته شد و جهت تعیین راندمان رسوبگذاری مورد بررسی و آزمایش قرار گرفته است. این حوضچه دارای یک محفظه ته نشینی مستطیلی است که توسط سه دیواره جدا کننده داخلی به چهار بخش تقسیم شده و کف هر بخش به سمت پایین دست شیبدار می باشد. هریک از این اتاقک ها در امتداد مسیر عمقی جریان آب به یکدیگر مرتبط می باشند. برداشت آب از رودخانه صورت گرفته و به کمک پمپ به داخل حوضچه رسوبگیر پمپاژ شده می شود. پس از اطمینان از ایجاد جریان یکنواخت و دائمی و ثابت شدن سطح آب در حوضچه رسوبگیر نمونه برداری انجام می شود. نمونه ها از نقاط مختلف حوضچه رسوبگیر به وسیله ظروف مناسب نمونه برداری برداشت شده اند. با بررسی نمونه های برداشت شده درصد رسوبات معلق ته نشین شده در هر یک از اتاقک ها را به صورت مجزا تعیین نموده و در نتیجه راندمان کلی رسوبگذاری حوضچه رسوبگیر محاسبه می گردد. پس از تحلیل نتایج به دست آمده از آزمایش های انجام شده، راندمان حوضچه رسوبگیر بیش از 95% برآورد شده است.