فضاي شهري مكاني است عمومي براي برقراري ارتباطات و تعاملات اجتماعي بين اقشار مختلف مردم در اوقات مختلف . چگونگي تاثيرات طراحي كالبدي فضاهاي شهري كه منجر به افزايش كيفيت زندگي و حيات اجتماعي و تقويت روابط اجتماعي گردد، يكي از چالش هاي حرفه ي شهرسازي است. در این پژوهش به بررسی ساختار اکولوژیکی مناطق ساحلی و حاشیه رود در استان مازندران جهت ساماندهی و برنامه ریزی اقتصادی و اجتماعی می پردازیم. طبيعت استان مازندران تحت تأثير عرض جغرافيايي، ارتفاعات البرز، ارتفاع از سطح دريا، دوري و نزديكي به دريا، وزرش بادهاي محلي و ناحيه‌اي، جابه جايي توده‌هاي هواي شمالي و غربي و پوشش متراكم جنگلي، به لحاظ جغرافیایی از شرایط ويژه اي برخوردار است. به لحاظ شرایط اقلیمی آب و هواي استان مازندران با توجه به دما و بارش، به آب وهواي معتدل خزري، آب و هواي معتدل كوهستاني، آب و هواي سرد كوهستاني که هر کدام شرایط خاص خودش را دارد، تقسيم مي شوند. اما استان مازندران به رغم شرایط اقلیمی و بارش های مناسب، توزیع نامتوازن بارش‌ها باعث گردیده شرایط جغرافیایی همگن در استان وجود نداشته باشد.
با توجه به این که ساحل و رود با شكل گيري طبيعي و در بستر زمان در شهرها ، ونيز به دليل وجود آب وفضاهاي سبز پيرامون آن وايجاد حس حركت و صداي آب ، همواره به عنوان مكان هايي با سرزندگي و احساس نشاط و آرامش شناخته مي شوند ، ليكن ساماندهي و ايجاد فضاهاي خدماتي _ تفريحي ، تسهيلات متعدد دسترسي ، احداث پياده راه ها ، جاده هاي تندرستي ، فضاهاي استراحت و ايجاد چشم اندازها وكريدورهاي بصري در رود و ساحل شهري ، مستقل از تامين نيازهاي شهروندي ، باعث حضور مردمان محلات مسكوني اطراف و ايجاد روابط اجتماعي و افزايش فرصت هاي تعامل اجتماعي می گردد.