امروزه علوم نظری بر شیوه های تحلیل علوم تجربی استوار است. در حقیقت، علوم برخاسته از قوانین است، همچون فیزیک، زیست شناسی و ... مبنای علوم و هنرهایی مانند معماری شده اند. تاثیر طبیعت در معماری، در هر مکتب معماری به طریقی رهگیری می شود. برداشت بسیاری از مکاتب معماری معاصر، از پیچیدگی های طبیعت، برداشت های شکلی و ظاهری است. خلاقیت نیز از جمله مهم ترین ارکان طراحی و ساخت سازه های ماندگار، بی بدیل و منحصر به فردی است که تمایز ، برتری و زیبایی هر سازه را نسبت به موارد مشابه آن رقم می زند.
این تحقیق برآن است که با تحلیل تعدادی از آثار معماری در رابطه با طبیعت گرایی و عملکرد خلاقانه با الگوهایی دست یابد و با استفاده از آنها نحوه حفظ هویت در طبیعت، تأثیر طبیعت در معماری، خلاقیت در معماری از نظر کمی و کیفی ارزیابی می کند. پرسش اصلی در این پژوهش آن است که تجلی طبیعت گرایی در معماری معاصر ایران چگونه بوده است. در فرآیند تحقیق از تکنیک هایی استفاده شده و داده های مورد نیاز برای شکل گیری نظری موضوع با روش های کتابخانه ای جمع آوری شده است. دستاوردهای پژوهشی نشان دهنده آن است که استفاده از فرم های طبیعی و بهره گیری از ابعاد مختلف خلاقیت به طور عام در معماری به طور خاص بیشترین تاثیر را در چگونگی گرایش به طبیعت در معماری معاصر ایران داشته اند.