مقوله ی پایداری، در تقابل با مشکلات صنعتی جهان مطرح گردیده است. بدین ترتیب که به مدیریت استفاده از منابع و برنامه ریزی مصرف می پردازد. در واقع کاربرد مفاهیم توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست در معماری، مبحثی به نام معماری پایدار را به وجود آورده است. از این رو ضروری به نظر می رسد که برای کاهش مصرف انرژی و صدمات زیست محیطی، ارتقا کیفیت محیط اطراف و نیازهای انسان، در جهت ایجاد پایداری و ارتقا سطح آن مبادرت گردد. در واقع هدف از نگارش این مقاله آشنایی با مفهوم پایداری در حیطه معماری است. بنابراین ابتدا با بیان تاریخچه‌ای از پایداری و با نگاهی به ارتباط میان انسان و طبیعت به شناخت پایداری در حیطه معماری پرداخته می شود. در این پژوهش مطالعات کتابخانه ای، تحلیلی و توصیفی به کار رفته است. که دستاورد آن استفاده از شرایط موجود و پارامترهای منفی در محیط برای ایجاد آسایش ساکنین در بستری از معماری سنتی با نگاه به آینده را فراهم می آورد.