بتن پلیمری متشکل از مصالح سنگی و پلیمر است که در آن پلیمر به جای قسمتی از سیمان بتن معمولی قرار گرفته و باعث چسبیدن سنگدانه ها به هم می شود . البته می توان از سیمان به عنوان ماده پرکننده در بتن پلیمری استفاده کرد.
تعییین میزان نفود پذیری بتن یکی از پارامترهای مهم در ارزیابی بتن است عوامل مختلفی از قبیل نسبت آب به سیمان، مدت و نحوه عمل آوری، حداکثر اندازه سنگدانه ها و وجود ماده افزودنی در نفود پذیری بتن تاثیر می گذارد. از آن جایی که دخول رطوبت در داخل بتن بر خواص انتقال حرارت تاثیر گذار است ما دنبال عامل موثری برای اثر کاهش نفوذپذیری در بتن باشیم که این امر منجر به بهبود دوام بتن می شود. در این مقاله به بررسی تاثیر مواد اکریلیک به عنوان چسباننده در کنار سیمان در بتن پلیمری و برای مقابله با نفوذپذیری بتن پلیمری در مقایسه با بتن معمولی می پردازیم.
در این مقاله با استفاده از بتن پلیمری تهیه شده با اکریلیک به ویژگی منحصر به فرد کاهش نفوذپذیری در درصدهای مختلف میزان پلیمرنسبت به سیمان (5، 10، 12.5، 15، 17.5 و 20 درصد) در مقایسه با بتن معمولی اشاره شده است.