از زمانی که بتن به‌عنوان یک ماده اساسی در زیربنای پروژه‌های عمرانی مورداستفاده قرارگرفته است، تحول اندکی در آن به وجود آمده است. بتن ساخته‌شده باسیمان پرتلند معمولی دارای محدودیت‌هایی ازنظر پایین بودن مقاومت خمشی و کششی بوده و در برابر یخ‌زدگی و ذوب و عوامل شیمیایی، مقاومت کمی دارد. متخصصان با توجه به نقایص ذکرشده در بتن و محدودیت‌های کاربردی غیر از مصرف ساختمان به فکر ایجاد تحولی در صنعت بتن شده‌اند. در قرن بیستم نقش پلیمرها در ایجاد دگرگونی در صنایع مختلف ازجمله بتن افزایش چشمگیری پیداکرده است. هرچند استفاده از این فنّاوری هزینه‌هایی دربردارد؛ اما با افزایش دوام پروژه‌ها و کاهش سایر هزینه‌ها می‌توان مشکل هزینه اولیه را برطرف نمود.
بتن پلیمری یا رزینی دارای یک چسباننده است که در برابر مواد شیمیایی و خورنده‌ها دارای نفوذپذیری و جذب آب کم‌تری است و مقاومت بالاتری دارد. همچنین در مقابل پدیده یخ‌زدگی و ذوب نسبت به بتن‌های ساخته‌شده باسیمان پرتلند پایداری بالاتری از خود نشان می‌دهد. در این مقاله سعی شده است حفظ مقاومت بتن تهیه شده با پلیمراکریلیک درشرایط جوی و ذوب و یخ‌بندان با بتن معمولی مقایسه گردد. از اینرو بتن هایی با درصدهای مختلف پلیمر ساخته شدند و پس از قرار گرفتن 50 بار درشرایط ذوب و یخبندان، مقاومت 90 روزه آنها با بتن معمولی بررسی گردید.