کالبد شهرها پیکره شکل یافته برایند نیروهایی است که در رابطه ای چند سویه بر هم تاثیر می گذارند .تداوم بقا انسان در گرو زندگی و تعاملات اجتماعی است و موجودیت شهر با وجود انسانها معنا می یابد.لذا می توان فضا های جمعی شهری را به عنوان دارایی وسرمایه های عمومی برای ساکنین جامعه تلقی نمود.با توجه به وجود خاطرات جمعی مردم از فضاهای عمومی و از جمله میدان به عنوان عنصر هویت بخش شهرها در طول تاریخ،از بین رفتن میدان های تاریخی و ایجاد میدان های جدید که کاربری خود را از دست داده و مخصوص حرکت سواره شده است ،چالش مهمی در شهر های کنونی و علی الخصوص تهران را موجب شده است.میادین شهری از عوامل هویت دهنده شهر می باشند و هویت شهری به عنوان یک معیار برای توسعه و عاملی برای ارتقا کیفیت محیط مطرح میشود.امروزه وجود انواع اغتشاشات کالبدی و بصری ،لزوم باز آفرینی هویت کالبدی میادین دارای هویت را موجب گردیده است.کلان شهر تهران دارای میادین تاریخی بسیار مهمی است که نقش مهمی در فرایندهای اجتماعی و سیاسی ایفا نموده اند.با گسترش خیابانها و تسلط ماشین بر شهر تعدادی زیادی از این میادین کارایی خود را از دست داده اند.در این نوشتار بر آنیم تا با رویکردی تحلیلی و مقایسه ای ،نقش تاریخی میدان ها را در افزایش خاطرات جمعی و موارد توسعه نیافتگی و عدم کارایی تعدادی از میادین با رویکرد هویت ،در زمان حاضر را مورد توجه قرار دهیم.