آغاز هزاره سوم و ورود به عصردنیای چند جهانی،تحول و توسعه زاده شده در زمینه تمدن بشری را دارای پیامدهای مثبت و منفی بسیاری نموده است.از این پیامدهای چالش برانگیز میتوان به مداخله انسان در طبیعت ،کاربرد نادرست تکنولوژی ،دگرگونی های زیست محیطی ناشی از این دو عامل و الگوبرداری ناشیانه از تئوریهای وارداتی اشاره کرد.پیامد های مذکور ضمن اینکه در ذهن ما شک ،تردید و نگرانی های بسیار جدی را به وجود آورده است، باعث مخدوش شدن عقبه معماری و شهرسازی ما و نیز احساس بی ریشگی و انزوا گردیده است.از این رو خلق فضای معماری وشهرسازی با ایجاد فضای مناسب فرهنگی برگرفته از ویژگی های بوم گرایی هر منطقه میتواند پاسخگوی این پیامد های به وجود آمده باشد.
این مقاله در پی آن است تا بتواند چگونگی طراحی فضای معماری را در یک بستر فرهنگی براساس رویکرد بوم گرایی مورد بررسی قرار دهد.برای نیل به این منظورنشان میدهیم که باید همگام با بهره مندی از مواهب توسعه و پیشرفت صنعتی و تکنولوژی،هماهنگ تر با طبیعت و در جهت حفظ محیط زیست خود عمل نماییم چراکه معماری بومی به سبب سازگاری بالا با محیط زیست، برای تامین پایداری فرهنگی و اقتصادی در درازمدت لازم است.