زمينه و هدف: پژوهش حاضر در راستاي تحقق توسعه پايدار شهري، چالش هاي عمده فضايي، کالبدي شهرها اعم از بافتهاي فرسوده، سکونتگاههاي غير رسمي، کمبود مسکن و پهنه هاي زلزله خيز شهرها را مورد بررسي قرار مي دهد. مقاله حاضر از نوع توصيفي _ تحليلي بوده که با هدف ارتقاء زيبايي شهرها و ارتقاء کيفيت زندگي شهري انجام گرفته است. عمده کار اين پژوهش به روش اسنادي و کتابخانه اي انجام گرفته است.
يافته ها: در حال حاضر حدود هشت ميليون نفر از جمعيت ايران در سکونتگاههاي غير رسمي زندگي مي کنند، 6/84 درصد از شهرهاي ايران در پهنه شتاب هاي بالاي زلزله واقع شده اند، بيش از 67 هزار هکتار بافت فرسوده و نا کارآمد در شهرها وجود دارد. 18 ميليون نفر از افراد شهرنشين کشور در شرايط بد مسکني و تنگ مسکني بسر مي برند.
نتايج: ناکارآمدي در حل مشکلات کالبدي شهرها مربوط به مديريت هاي چندگانه شهري است. تداخل تصميم گيريها و موازي کاري برخي سازمانها با يکديگر باعث کندي انجام طرح ها در بافت هاي مسأله دار شهري گرديده است. مادامي که اين مديريت ها همگام و همسو نگردند، مديريت شهري در دست يابي به توسعةپايدار با مشکل مواجه خواهد بود. و همچنين بخشي از اهداف سند چشم اندار 1404 با رفع چالشهاي کالبدي در شهرها محقق خواهد شد.