امروزه اثرات نامطلوب حاصل از احتراق سوخت‌های فسیلی نظیر آلودگی هوا و پدیده گرمایش زمین به یکی از بزرگترین نگرانی های دولت ها تبدیل شده است. در ایران به دلیل اینکه هزینه های زیرساختی تامین انرژی ساختمان از سیستم تجدید-پذیر نسبت به در آمد حاصل از آن بالاست و از طرفی قیمت حامل های انرژی پایین است، هیچگاه استفاده از این سیستم ها در کوتاه مدت، سود آور نمی شود. آبگرمکن های موتورخانه مرکزی، در کشور به منظور تامین آب‌گرم و گرمایش محیط مورد استفاده قرار می‌گیرد اما به‌جهت مصرف گاز، آلودگی محیط را به همراه دارد. از آنجا که اولا اسقاط کامل سیستم موتورخانه مرکزی امکانپذیر نیست و دوما نصب سیستم تمام خورشیدی به دلیل هزینه ی بالای آن صرفه اقتصادی ندارد، یک سیستم خورشیدی به موتورخانه مرکزی اضافه ‌می‌گردد. هدف این مقاله ارائه ی یک بسته ی سیاستی به دولت است که به لحاظ اقتصادی منافع دولت را تامین کند و در نتیجه با توجیه اقتصادی بودن این طرح و سرمایه‌گذاری در آن، از مقدار گاز دی‌اکسید‌کربن تولیدی کاسته شود. این تحقیق برای یک واحد مسکونی معمول، با میانگین 48/3 نفر ساکن، در شهر تهران انجام شده‌است. با نصب 6/9 مترمربع پنل خورشیدی توسط این واحد مسکونی، 27/23 درصد در سال در مصرف گاز صرفه-جویی و همچنین از انتشار سالانه 12/1367 کیلوگرم گاز دی اکسید کربن، با هزینه اجتماعی 76/300 دلار در سال جلوگیری خواهد شد. برای تامین بودجه‌ی طرح‌های پیشنهادی در این مقاله، می‌توان از منابع موجود در سازمان محیط‌زیست و محل اعتبارات بند ق تبصره 2 قانون بودجه سال 1393 استفاده کرد. لازمه¬ی این اتفاق تفاهمی سه‌جانبه بین وزارت نفت و نیرو و سازمان محیط‌زیست می‌باشد.