شهر آبعلی منطقه ای دارای آب و هوای معتدل کوهستانی در فاصله 40کیلومتری تهران بزرگ در بخش رودهن از توابع شهرستان دماوند قرار دارد. این شهریکی از قدیمی ترین مناطق استان تهران محسوب می شود که کمتر از 10 سال است به شهر تبدیل شده،در امتداد جاده هراز واقع شده و تنها یک کیلومتر با مرکز بخش فاصله دارد.
سرزمینی حاصلخیز و مستعد رشد انواع گونه های گیاهی دارای حداکثر متوسط بارش در استان تهران،ارتفاعات و مراتع سبز و چشمه های جوشان و روخانه ای دائمی آن دارای حوزه وسیع آبریز از لار تا گلخزان بومهن می باشد این منطقه دروازه ارتباطی بین استان تهران و مازندران کنونی و ری و طبرستان قدیم می باشد و به همین دلایل در طول دوران تاریخ مهد تمدنهای محلی و بومی و دستخوش تغییرات و رفت وآمداقوام مختلف بوده است.جاده آبعلی نیز با کمی تغییرات یکی از قدیمی ترین مسیرهای مسافرتی و کاروانی استان تهران بوده و می باشد که آثار موجود و کاروانسراهای این مسیر مؤید آن است و البته در سفرنامه ها نیز به آن اشاره شده است.
منطقه آبعلی از نقاط گردشگری و تفریحگاه‌های پایتخت‌نشینان محسوب می‌شود، شغل بیشتر مردم آبعلی رستوران‌داری است که این نشان‌دهنده قابلیت بالای پذیرش گردشگر این منطقه است. شهر آبعلی دارای مناطق تاریخی،فرهنگی، ورزشی و گردشگری خارق العاده می باشد وهم چنین دارای کارخانجات معروف دوغ وصابون سازی می باشد.دراین مقاله سعی براین است که به وسیله ی مطالعات کتابخانه ای وتحقیقات میدانی با بررسی پیشینه تاریخی و موقعیت جغرافیایی پراهمیت و راه ارتباط بین تهران وشهرآبعلی که خود یکی ازمهم ترین جاذبه های گردشگری محسوب شده،شرایط اقلیمی، اقتصادی، فرهنگی و عمومی مردم و بررسی ضعفها و پتانسیلهای موجود در منطقه پرداخته شود. هدف از نوشتن این مقاله آشنایی وبازنگری پتانسیل ها وجاذبه های گردشگری شهرآبعلی وهمچنین بررسی ضعفهای موجود در منطقه به دنبال یافتن راه حلی کارآمد جهت رفع آنها و افزایش پتانسیل های موجود درآبعلی به منظور ایجاد زمینه های رشد و توسعه صنعت گردشگری و توریسم و انجام فعالیتهای عمرانی با توجه به معماری بومی آن میتوان بود.