در سال هاي اخير مبحث جداساز لرزهاي به طور خاص در طراحي لرزه اي ساختمان ها مورد توجه قرار گرفته است. هدف اصلي از اين کار جداسازي سازه از زمين بجاي استفاده از روش هاي مرسوم مقاوم سازي مي باشد. انعطاف پذیری سيستم جداساز سبب افزايش زمان تناوب اصلي سازه و خارج شدن آن از محدودهي انرژي مخرب زلزله مي شود؛ از سوي ديگر خاصيت جذب انرژي سبب افزايش ميرائي و در پي آن سبب کاهش تغيير مکان زياد ناشي از انعطاف پذيري جانبي سيستم جداساز مي شود .در این مطالعه به بررسی انواع جداسازهای لرزه ای پرداخته شده است.