قرارگیری ایران در کمربند زلزله خیز جهان و وقوع زلزله¬های شدید و مخرب که هر از گاهی در کشور اتفاق می افتد و از طرفی اهمیت فرهنگی و لزوم توجه به امنیت ساکنان و شاغلان در بافت های تاریخی، لزوم اتخاذ تصمیم های صحیح و اجرای عملیات مناسب برای توانمندسازی مدیریت بحران زلزله را در این بافت های ارزشمند اجتناب ناپذیر ساخته است.[اشنویی، 1387] وجود شهرهای با قدمت زیاد و مشکلات مربوط به شهرسازی بی برنامه و گسترش بافت های فرسوده ی شهری باعث شده است تا خطر زمین لرزه و تخریب های ناشی از آن بسیاری از شهرهای کشور ما را نیز تهدید کند. اما آنچه اهمیت این تهدید را در مورد بافت های تاریخی دو چندان می کند، از یک سو ارزش این بافت ها به عنوان سرمایه ای ملی و از سویی دیگر مشکلات و نارسایی هایی است که به دلایل گوناگون در زمینه های کالبدی، اجتماعی و فرهنگی در این فضاها بروز کرده است. مدیریت بحران ناشی از زلزله در بافت های تاریخی را می توان بسیج و سازماندهی تمامی امکانات و توانایی های کشور برای مقابله با بحران ناشی از وقوع زلزله و تبدیل آن به شرایط عادی و فرصتی برای بازسازی مطلوب و مناسب مناطق دارای بافت تاریخی با ارزش تعبیر نمود. بافت های تاریخی شهرها، علیرغم ارزش و اهمیت فراوان آنها و اعتبار و منزلتی که به شهرها می بخشند، متأسفانه در معرض انواع خطرها هستند و عوامل گوناگونی موجودیت آنها را تهدید می کند. این بافت ها با خطرات گوناگون اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و محیطی رو به رو هستند و لذا در بسیاری از موارد روند استهلاک و تخریب را طی می کنند. [حسینی نژاد ، 1389]
بنابراین دولت ها باید برای بازسازی مناطق در معرض زلزله پشتوانه مالی خوبی داشته باشند تا تبعات آسیب ها به حداقل برسد. تخمین آسیب های آینده برای کسانی که با مدیریت شهری در مناطق زلزله خیز سروکار دارند از اهمیت ویژه ای برخوردار است.