انسان موجودی پیچیده است که دارای انگیزش های مادی،روحی ومعنوی گوناگون و متفاوت می باشد.انگیزش،نیرویی هدایت کننده،سازمان دهنده ادراک ورفتار هدفمند آدمی است. مازلو1،روان شناس انسان گرا، مدلی از نیازها و انگیزش های انسان ارائه داده است.فضاهای آموزشی مانند کلاس های درس،کارگاه ها و...ویا کل فضاهای آموزشگاه،قرارگاه محسوب می شوند. نيمكت های كلاس درس وطرز چيده شدن آنها درفضا ويا معماري فضاي مدرسه ابعاد فيزيكي معماري،آموزش ومجموع اقدامات در سطح كلاس درس و درسطح آموزشگاه بعد رفتاری ناميده می شود.مدرسه و فضای آموزش فقط دیوار،کلاس ومبلمان نیستند می توانند آداب و عادات را یاد بگیرند با توجه به فرهنگ، معلم و کتاب.مجموعه ای از تعلیم وتربیت راشکل می دهد.مشکل عمده اینجاست که در نظام آموزشی موجود بیشترین تاٌکید بر روی آموزش عمل می آید تا پرورش یعنی به جای اینکه به درون کودکان بپردازد بیشتر در بیرون(کارهای ظاهری و عملی می پردازند).هدف اصلی تربیت کودکان است که اینها همان نسل آینده ما خواهند بود .
در معماری مدارس نیز توجه به خواسته ها و نیازهای کودکان الزامی است . زیرا توجه به نیازمندی ها از پارامترهای موثر تربیتی در امر آموزش و پرورش نوین بشمار می آیند. همان گونه که روان شناسان در بررسی مسائل آموزشی ، همواره عوامل گوناگون چون خانواده ، معلم ، روش تدریس ، کتب درسی ، مدیریت آموزشی و غیره را به عنوان عوامل موثر در فرآیند تحصیلی مورد تاکید قرار می دهند، معماری یا فضای فیزیکی مدرسه را نیز به عنوان عواملی زنده وپویا در کیفیک فعالیت های آموزشی و تربیتی دانش آموزان موثر می دانند. این مقاله در جهت یافتن پاسخ منطقی برای سوالات ذیل است:چگونه می توان با در نظر گرفتن ویژگی های اجتماعی و روانشناسی انسان در طراحی تأثیر گذارشد ؟
است بنابراین تحقیق سوال محور می باشد. (Human science)به دلیل سوال محور بودن تحقیق در شاخه علوم انسانی
هدف از این تحقیق، به دست آوردن تعریف مدرسه مطلوب بر اساس نیازهای روانی وجسمی کودکان،بررسی نگرش، فرآیند ادراک،شناخت،بهره برداران از فضاهای آموزشی تحت تاًثیر شرایط نمادی و فیزیکی ـ معماری عینی فضاها. ضرورت یا اهمیت پژوهش، گروهی ازمعماران به ضرورت ایجاد زبان مشترک بی پرده درتلاش برای ساخت وایجاد دانشی نو برای ساخت محیطی که بتواند بهتر از پیش برای مردم مأنوس باشد برآمدند. پژوهشگران در جمع آوری داده ها و مطالعات تجربی سهم ارزنده ای داشتند. ولی نگرش صرفاٌ "مثبت گرایی" آنها که برخواسته از نگرش علمی آنها به پدیده ها بود، در مقابل نگرش "هنجارگونه" و "تجویزی" معماران و طراحان محیطی که متأثر از نگرش زیبایی پسندانه آنها می بود راه به جایی نمی برد، نیاز به یک زبان مشترک برای برقراری رابطه ای عملی احساس شد.