در کشورهای لرزه خیز همانند ژاپن و ایالات متحده، استفاده از سیستم کنترل سازه ها در برابر زلزله در طراحی و ساخت پر اهمیت به صورت بسیار جدی دنبال می شود. در حال حاضر ساده ترین از لحاظ طرح و اجرا و کم هزینه ترین شیوه کنترل سازه ها استفاده از کنترل غیرفعال می باشد و سیستم های جداسازی همین دسته ها می باشند. سیستم جداساز یکی از سیستم های موثر در کاهش اثرات لرزه می باشد که به جای افزایش مقاومت عناصر سازه ای به کار برده می شود. در تحقیقات انجام گرفته روی سازه های جداسازی شده، آنچه مسلم است اثرات زلزله بر روی سازه کاهش می یابد، اما آنچه نباید دور از نظر داشت سازه جداسازی شده دارای بخشی به نام سیستم جداسازی نیز است که اثرات لرزه بر روی آن و عملکرد آن در هنگام زلزله بسیار مهم می باشد و این اهمیت سبب شده است تا تحقیقات مختلفی روی اثر زلزله بر سیستم جداسازی و همین طور نحوه اعمال بار دینامیکی بر سازه جداسازی شده انجام گیرد. سیستم جداساز درواقع ایجاد یک طبقه نرم بین روسازه و فونداسین می کند که سبب افزایش زمان تناوب و کاهش پاسخ سازه ای می شود. در این پژوهش رفتار جداساز های اصطکاکی نسل های اول و دوم نسبت به یکدیگر با بررسی پارامترهای مختلفی از قبیل تاثیر نسبت فرکانس پیچشی به جانبی در روسازه بر روی تغییرات سازه ای و جداسازهای با سه نوع سطح لغزش و در نظر گرفتن اندرکنش خاک تحت دو مولفه افقی زلزله حوزه نزدیک می باشد. مدل سازی جداسازها با استفاده از نرم افزار Sap 2000v18 انجام شده است.