مشکلات بوجود آمده در تراکم مخلوطهای سوپرپیو در دهه های 1980و1990 باعث شد که سازندگان ادوات راهسازی، غلتکهای ویبره تولیدی خود را با ابعادی بزرگتر، سنگین تر و با فرکانس لرزشی بیشتری ارتقا دهند. در پاره ای از موارد، این غلتکها آنقدر قدرتمند بودند که در زمان عملیات تراکم باعث شکست مصالح سنگدانه ای آسفالت، ایجاد ترک در مخلوط آسفالتی پخش شده و وارد آمدن آسیبهای سازه ای جدی به ساختمانهای مجاور و تاسیسات شهری مدفون در زیر آسفالت میگشتند. بهره گیری از تکنولوژی نوسانی در ابتدا در کشور آلمان در سال 1983 توسعه یافت و پس از گذشت چندین سال از بهره گیری آن در قاره اروپا، این غلتکهای نوسانی در سال 2003 به کشور آمریکا معرفی گردید.
سیستم غلتکهای نوسانی از دو وزنه مقابل هم که بصورت گریز از مرکز عمل نموده و در یک راستا بدور محور غلتک گردش می نماید تشکیل یافته و یک حرکت جنبشی را در غلتک ایجاد می کنند. این حرکت جنبشی، نیروی برشی به سمت بالا و پایین و افقی را ایجاد می کند که تراکم بیشتری را در بتن آسفالتی ایجاد خواهد نمود که حتی این میزان تراکم در مخلوطهای آسفالتی با درجه حرارت های پایین نیز محسوس است.
در کشور ایران طی یک شیوه سنتی عملیات تراکم آسفالت از طریق غلتکهای لاستیکی تامین میگردد. عبور مداوم و بی وقفه این غلتکها پس از اتمام عملیات پخش تا زمان کسب تراکم مورد نظر علاوه بر مشکلات هدایت ترافیکی، هزینه بالایی از بابت نیروی انسانی و تجهیزات را طلب می نماید. لذا سعی بر این شده است که در این مقاله ضمن معرفی مشخصات و مزایای این غلتکها، قدمی در جهت جایگزینی روشهای نوین تراکم در مقایسه با سیستمهای معمول کنونی در کشور ایران برداشته شود.