امروزه در فرآیند طراحی ساختمان، طراحی سازه در برابر آتش یک الزام مهم و حساس می باشد. در اروپا جهت محافظت ساختمان در برابر آتش قوانین مشخصی تدوین شده که از جمله اهداف آن حفظ پایداری ساختمان در یک زمان قابل قبول می باشد. روش های متعددی بعلت وجود متغیرهای زیاد و فقدان اطلاعات در مورد عملکرد آتش طبیعی و عملکرد ساختمان ها در برابر آتش وجود دارد. رایج ترین روش طراحی یک سازه فولادی در شرایط آتش سوزی، بر اساس دمای بحرانی می باشد. سپس اجزاء فولادی با موادی محافظ در برابر آتش سوزی پوشش داده می شوند تا به زمان مطمئنه برسند. اگرچه این روش ساده ترین روش برای طراحی اکثر ساختمان های فولادی می باشد، ولی یکی از مشکلات آن این است که فرض می شود تناظر یک به یکی بین زمان بقاء در آزمون آتش استاندارد و آتش سوزی واقعی وجود دارد که در حقیقت اینچنین نیست. در بررسی های بدست آمده این نکته حائز اهمیت است که اکثر سازه های فولادی در حرارت بالا توان پایداری بین 20 تا 30 دقیقه را دارند که ضرورت محافظت آنها در برابر آتش را به اثبات می رسانند، این کار نه فقط با به کار بردن مقطع بزرگتر بلکه با استفاده از مواد محافظ امکان پذیر می باشد.
در این مقاله مفاهیم پایه و روابط مهم طراحی مطابق آیین نامه اروپا ارائه شد و توصیه هایی برای طراحی منطقی و حفاظتی سازه فلزی در برابر آتش داده شد. سپس یک عضو از سازه فولادی با دو روش محاسبات دستی و برنامه آباکوس، مورد بررسی قرارگرفت که نتایجی بسیار نزدیک به هم بدست آمد (محاسبات دستی 92 دقیقه و تحلیل کامپیوتری 100 دقیقه) که نشان از اطمینان به مراحل گام به گام پیشنهاد شده می باشد.